در پای سفره ی عقد یک دختر شهید:

عاقد دوباره گفت:« وکیلم؟!»پدر نبود

ای کاش در جهان ره ورسم سفر نبود

گفتند رفته گل....نه گلی گُم....دلش گرفت

یعنی که از اجازه ی پدر خبر نبود

هجده بهار منتظرش بود وبرنگشت

آن فصلهای سرد که بی درد سر نبود

ای کاش نامه یا خبری!عطرچفیه ای

رویای دخترانه ی او بیشتر نبود

عکس پدر مقابل آینه و شمعدان

آن روز دور سفره جز چشم تر نبود

عاقد دوباره گفت:«وکیلم؟!»دلش شکست

یعنی به قاب عکس امیدی دگر نبود

او گفت: با اجازه ی بـــــــــــابـــــــــــــا بله

مردی که غیر آینه ای شعله ور نبود

پروانه نجاتی/شیراز